یک جهان داغ غریبی به دلم ریخته است            قـامـت حـیـدر کـرار بـهـم ریخـته است
داغ یک عـمـر غـریـبی قـد او تا کرده            ضربـۀ تـیـغ دگـر کار خودش را کرده

ای که سی سال غم و خاطره مهمانت بود            استخوان در گلو و خار به چشمانت بود
ناله‌ات را به جـز از چاه نفـهـمید کسی            جز مغیره به تو یک لحظه نخندید کسی
گرچه صبر من و صبر حسنت بسیار است            خـندۀ قـاتـل تو داغ تر از مسـمار است

پسرانت هـمه دور و بر تو مـدهـوشـند            چشم بر چشم تو دارند و سراپا گـوشند
خوب در گوش حسینت دم و نجوا داری            صحـبت از کـربـبلا و غـم فـردا داری

پـسـرم داغ عـطـش کربـبـلا مـی‌بـیـنـی            داغ هـفـتاد و دو سـردار خـدا می‌بـیـنی
در دل مـعــرکـۀ ســرخ تـن اکــبــر را            اربـاً اربـا وسـط دشـت رهـا مـی‌بـیـنی
تیر بی‌شرم سه شعـبه، گـلوی نـاز علی            خـنـدۀ حـرمـلـه در اوج بــلا مـی‌بـیـنی
کـمرت می شکـند از غم عـباس، حسین            دست و مشک و علمش را که جدا می‌بینی
آخرین لحظه تو مجـروح درون گودال            نیزه و سنگ و سنان چوب و عصا می‌بینی
ناگهـان سیـنۀ بی‌تاب که سنگـین گردید            شمر با خنجر کُندش…همه را می‌بینی